ATV Contest Pictures 13/14-09-2003

Ik kreeg donderdag een emailtje met de planning voor de ATV contest. Men zat duidelijk verlegen
om een 4e persoon, niet om te kaarten, maar als 'ballast' voor het omhoogkrikken van de mast.
Je hebt één persoon nodig om te zwengelen, de andere drie houden de spankabels een beetje in het oog.

Voldoende personen vinden die een weekendje kunnen opofferen om zich eens uit te leven in de jungle van Belgie
en dan nog een radiostation in de lucht houden zijn een uitstervend ras aan het worden. Een weekendje kamperen
vindt iedereen leuk. Tentje op de camping, stromend water, electriciteit in overvloed, ....
Maar een caravan met een beperkte hoeveelheid water, afgemeten stroomverbuik, creatieve keuken uit blik lijkt
toch iets afschrikwekkends te hebben.

Dat emailtje dus. Ik had niet echt plannen voor het weekend. Na wat heen en weer gemaild en na voorzichtig overleg
met de xyl, die verrassend genoeg snel toegaf zonder te veel moeten onderhandelen, besloot ik om mee te gaan.
Niet voor de hele contest, in Belgie is er nog zoiets dat verkiezingen noemt, tot ieders jolijt is dit verplicht.
Ik zal 's avonds laat wel terug naar huis keren...

Vertrek zaterdag was voorzien rond 14:30 in Merksem. Daar ik niet met mijn eigen auto ging rijden en niet op
tijd terug in de buurt van Antwerpen ging zijn, reed ik op ongeveer hetzelfde uur door. Iets voorbij Temse
ging ik dan ook de E17 op richting Gent.

Via de repeater van Antwerpen kon ik vernemen dat de rest van de bende voor mij ergens reed.
Zij tegen 100, ik tegen 120, dat moet lukken om bij te benen. Maar ondertussen waren ze de snelweg al af. Slechts
een paar minuten later volgde ik dezelfde afrit. Bleek dat we ongeveer 3 km uit elkaar reden.
Ik hoorde Stefan op een gegeven moment via de radio tegen Alex zeggen : "Hier rechts, hier afdraaien, naar rechts, rechts, te laat, dat was hem dus..."
Tja, een carvan stop je niet zomaar en zeker niet eentje vol apparatuur.
Ik reed dan zelf maar rustig verder op zoek naar een plekje om even de rest op te wachten, een kleine 10 minuten later reden we dan
met drie wagens op weg naar de contestweide boven op een heuvelrug.

Aagekomen blijkt dat de weide onvindbaar is, ze lijken allemaal hetzelfde met dat groene gras en hier een daar een koetje.
Kort bezoekje aan de eigenaar leert ons dat die wei nog altijd op dezelfde plaats ligt, alleen zijn wij een beetje verkeerd.
Probleem opgelost en iedereen de wei in. Waarschijnlijk stonden een paar weken geleden er nog van die koebeesten in, uitkijken waar je
trapt. Als het schuift onder je schoenen weet je dat je verkeerd was.

De mobiele mast midden in de wei geparkeerd. Poten eruit en waterpas zetten. Simpel he. Ondertussen begint Alex de waterdichte kast
te monteren. Bart is de piketten in de grond aan het timmeren.
Als de antennes gemonteerd zijn, de kabels vastgetaped zijn kan de voedingsspanning aangesloten worden. "Zwart is hier plus hé?"
Bevestigend antwoord terug. Er zal wel een reden voor zijn, niet aantrekken.
In alle ijver dat Alex aan de dag legde om die kast te monteren heeft hij een klein detail over het hoofd gezien : een van de bevestigingspunten van de

spandraad is verdwenen. Kastje te laag gehangen. Paar minuten later alles ok.
Alles klaar ? Zwengelen maar. Langzaam maar zeker gaat het gevaarte de lucht in. Bewonderende blikken van de ondertussen gearriveerde
bezoekers met het fototoestel in de aanslag.
De wind laat zich nog altijd voelen en daarom laten we de hoogte maar voor wat het is, lijkt wel goed zo.
Een blik naar boven doet je nu afvragen wie wie beetneemt, de mast staat recht, maar toch vraag je je af of ie nu
echt niet zal neerdonderen. Voorbijdrijvende wolkjes maken het er niet makkelijker op om te zien wat er niet te zien is.

Leo, ON1AAD, en zijn xyl hebben ondertussen ook al het beton geschraapt bij het oprijden van de steile ingang
van de weide. Er volgen er later nog...
Ze hebben een lekkere versnapering bij, er worden fotos getrokken van smoelen die niet voor publicatie vatbaar zijn. Wedden dat ze toch online staan ?
De laatste loodjes wegen het zwaarst en de mast moet nog recht getrokken worden.
Na heel wat getouwtrek, letterlijk en figuurlijk, staat onze grote boog niet meer zo gespannen, hij lijkt zelfs nu
een beetje op een recht mast.

Het bezinegroepje begint een eigen leven te leiden, denkt dat het een vliegtuigmotor is en laat de toeren rustig de hoogte ingaan.
Overspanningsbeveiling schiet in actie en niets aan de hand. Groepje beseft dat er meer nodig is dan alleen maar toeren maken en besluit
toch maar haar normale werk te doen.
Later op de avond wordt dit gedrag nog een paar keer ten gehore gebracht.

Nog 5 minuten voor de contest begint. De eerste hotdogs zijn ook al verdwenen uit het blik. Na een warm badje en mosterd laten we ze smaken.
Ondertussen probeer ik nog wat te ontvangen op de VLF frequenties, maar helaas, de ontvanger laat het afweten door een slecht contactje ergens.
Ik ontvang wel een pulserend signaal. Vanwaar komt dit ? Van de 12/220 volt omvormer ? Nee, de schrikdraad levert de nodige pulsen die waar
te nemen zijn tussen 5 en 15 kHz. Tot zover de VLF activiteiten...

Terug naar waar we voor gekomen zijn : ATV. Een aantal stations word gewerkt, beeldjes worden uitgewisseld, nummers doorgegeven tot die
ene bekende op de proppen komt waar iedereen voor vreest : Murphy. De ontvangst op 13 cm laat het afweten, jammer. Niets aan te doen, gewoon verder
doen.
Het verwarmd zwembadje van de worstjes is leeg, de inhoud van de volgende blik erbij. Na enige minuten lijkt het alsof er iets in brand staat.
Staat Alex te dicht bij het gasvuur ? Zo te zien niet. Ondertussen begint er rook vanonder mijn zitje te komen, verdacht he.
Als we het zitje openklappen verspreid er zich een rookwolk door heel de caravan. Waarom smelt de isolatie van een aardingsdraad eigenlijk ?
Stefan in actie met de kniptang om erger onheil te voorkomen. Het resultaat kan je op de foto zien.
Gekuch en gepruttel alom, Bart doet rustig verder en Alex laat weten dat de hotdogs klaar zijn.

Paar uren verstrijken en bezoekers vinden de weg naar deze wei. Rond middernacht besluit ik dat het voor mij tijd is om op te krassen, ik
heb nog een ritje van een uurtje te doen.